حضور در تلویزیون تئاتر ایران ؛ ورود به بازار گسترده داخلی و خارجی

در دوران پاندومی کووید 19 تئاتر جزو مشاغل بسیار آسیب دیده قرار گرفت که به اذعان بسیاری از هنرمندان این آسیب دیدگی سال هاست در بُن و ریشه گروه های تئاتر وجود دارد. سوال این جاست این آسیب از کجا نشأت می گیرد؟ ما با آن بخشی از پاسخ نیاز داریم که بدانیم؛ گروه های تئاتر در بحث ارتباطات نتوانستند در چرخه تولید و عرضه حضور پر رنگی داشته باشند. حالا با حضور و نقش تلویزیون تئاتر ایران می بایست برای جبران این نقصان چاره ای اندیشید.

در چند دهه گذشته، اندیشه و رفتاری (Code of conduct) که اکثریت هنرمندان تئاتر را به هم وصل کند بسیار ضعیف عمل کرده است. اندیشه و رفتاری که کد کلید قراردادهای اجتماعی به شمار برود و تبدیل به سیستم در گفتمان تئاتر شود. گفتمانی که در کنار بهبود شرایط، در سایه ارتقاء سطح اقتصادی گروه های نمایشی عمل کند.

برای درک بهتر اهمیت توجه مدیران و هنرمندان به تلویزیون تئاتر ایران، بد نیست به این نکته اشاره کنیم که واژه  «Contactless»  به معنای عدم نیاز به تماس فیزیکی یا تعامل با مردم جزو واژگانی است که به تازگی به فرهنگ لغت آکسفورد اضافه شد. این واژه؛ بعد از همه گیری ویروس کرونا و تمایل به تحویل غیر فیزیکی کالا در درب منزل باعث اضافه شدن به لغت نامه آکسفورد شد. چنان چه به اثر تئاتری بعد از اجرای عمومی به مثابه یک کالا نگاه کنیم که می تواند بدون محدودیت جغرافیایی  در اختیار همگان قرار بگیرد پس می بایست بستر و ابزار تحقق تحویل غیرفیزیکی 'Contactless'  تئاتر را جدی گرفت.

از سوی دیگر، «دنی کوا» پروفسور اقتصاد، اقتصاد مبتنی بر اطلاعات را اقتصاد بدون وزن می خواند. پیش از این رشد اقتصادی، محصول صنایع سنگین بود و امروز رشد اقتصادی، برآیند و برآمده از داده های مبتنی بر اطلاعات و ارتباطات است. این اقتصاد بدون وزن در گذر زمان، سه عامل رفاه، رضایت و معنا را رقم خواهد زد. پیشرفت واقعی تئاتر زمانی روی می دهد که در سه حوزه بسط پذیری و آموزش تئاتر و برنامه سیستمی موفق عمل کنیم

در این چند ماه حضور تلویزیون تئاتر ایران می بینیم بحث آموزش، ارائه نشست های تخصصی جشنواره ها به جد پیگیری شده است. پیش از این هروقت پای صبحت گروه های شهرستانی می نشستیم همه از عدم وجود آموزشی فراگیر و کاربردی گله داشتند . در واقع ما در بحث آموزش، زبان و چهارچوب عملی مشترکی نداریم. از این رو ، تدوین برنامه عملی که برای ارائه آموزش تئاتر به صورت مجازی- عملی در دستور کار تلویزیون تئاتر ایران قرار گرفته می تواند یکی از چالش های پیش رو هنرمندان ساکن شهرستان را بر طرف نماید.

آن چه تلویزیون تئاتر ایران می تواند برای تئاتر ایران محقق کند ارتباطات بین المللی است. اقتصاد بی وزن در سایه ارتباطات شبکه ای روی می دهد و ارتباطات شبکه ای نیازمند ابزار حقوقی روشن و ساده است. از آن جایی که اولویت مدیران اجرای تلویزیون تئاتر ایران بحث حقوقی  آن است می توان امیدوار بود این تن دادن به چهارچوب ارتباط شبکه ای بی وزن ما را به سمت داشتن سیستم موثری برای تئاتر در فضای مجازی سوق دهد.

پیش از این وجود سیستمی که بلد است همه اهالی تئاتر را هم زمان در بحث آموزش، تبلیغات، تصویر برداری مناسب و رعایت حقوق عوامل اجرایی و... به سمت بهتر شدن سوق دهد جزو آرزو دیرینه بسیار از هنرمندان تئاتر ایران بود. وقتی سیستم ساخته می شود، توجه به دانایی اهمیت پیدا می کند و به صورت جاری و همیشگی ، شایسته سالاری را ارتقاء می دهد. وفاداری به فکر، وفاداری به ساختار را همراه خود نهادینه می کند. قدرت تئاتر از قدرت اقتصادی و فکری گروه های تئاتر ناشی می شود.

مشارکت در تلویزیون تئاتر ایران در واقع ورود به یک بازار گسترده  داخلی و بین المللی است که تابعِ یک تصمیم پایدار برای پیشرفت به شمار می رود. گروه ها در این مسیر می توانند بیاموزند،  سیستم درون گروهی ایجاد کنند و از آسیب پذیری ها بکاهند، بهداشت روانی در فعالیت های مدنی و فرهنگی در پی آن است که افراد از قواعدِ بیشتری مطلع شوند، با دقت عمل کنند. در سایه رشد فردی، رقابت را یاد بگیرند و همه این ها از یک چیز ناشی می شود: توانا بود هرکه دانا بود

در پایان باید یادآوری کرد به قول آلن دون بوتون یکی از اعضای هیأت مؤسس مدرسه زندگی در اروپا ،لزوما درست بودن یک عقیده کافی نیست. بلکه باید آن را زیبا و جذاب ارائه داد. پس باید تبلیغات تلویزیون تئاتر ایران و مباحث حقوقی آن رو به طور جد پی گرفت؛ تا در سبد کالای فرهنگی خانواده ها در کنار سریال های متنوع، نام آثار نمایشی جذاب، ساده و حساب شده هم دیده شود